از یك استاد سخنور دعوت بعمل آمد كه در جمع مدیران ارشد یك سازمان ایراد سخن نماید. محور سخنرانی در خصوص مسائل انگیزشی و چگونگی ارتقاء سطح روحیه كاركنان دور میزد
استاد شروع به سخن نمود و پس از مدتی كه توجه حضار كاملا به گفته هایش جلب شده بود، چنین گفت: "آری دوستان، من بهترین سالهای زندگی را در آغوش زنی گذراندم كه همسرم نبود..."
ناگهان سكوت شوك برانگیزی جمع حضار را فرا گرفت! استاد وقتی تعجب آنان را دید، پس از كمی مكث ادامه داد: "آن زن، مادرم بود"
حاضران شروع به خندیدن كردند و استاد سخنان خود را ادامه داد...
-
-
-
تقریبا یك هفته از آن قضیه سپری گشت تا اینكه یكی از مدیران ارشد همان سازمان به همراه همسرش به یك میهمانی نیمه رسمی دعوت شد. آن مدیر از جمله افراد پركار و تلاشگر سازمان بود كه همیشه خدا سرش شلوغ بود.
او خواست كه خودی نشان داده و در جمع دوستان و آشنایان با بازگو كردن همان لطیفه، محفل را بیشتر گرم كند. لذا با صدای بلند گفت : "آری، من بهترین سالهای زندگی خود را در آغوش زنی گذرانده ام كه همسرم نبود!!!"
همانطوری كه انتظار میرفت سكوت توام با شك همه را فرا گرفت و طبیعتا همسرش نیز در اوج خشم و حسادت بسر میبرد. مدیر كه وقت را مناسب میدید، خواست لطیفه را ادامه دهد، اما از بد حادثه، چیزی به خاطرش نیامد و هرچه زمان گذشت، سوءظن میهمانان نسبت به او بیشتر شد، تا اینكه بناچار گفت: "راستش دوستان، هر چی فكر میكنم نمیتونم بخاطر بیارم آن خانم كی بود!!!
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->
تبادل
لینک هوشمند